Жазира терезе алдындағы үстелді сүртіп жүр. Атасы сырттан сөйлей кірді:
- Жапалақтап жауған қардан түк көрінбейді...
Жазира терезеге жалт бұрылды да, сыртқа үңілді. Қар саулап төгіліп тұр екен.
-Жапалақтағаны қалай?..
-Жауған қардың түйірлері торғайдың басындай ірі, үздіксіз себелеуін қарашы.
-Түу, сауылдап төгілуін-ай!..